Artikel: 'Katholiek onderwijs, dynamisch en pluriform' : Mieke van Hecke.’
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mijn zienswijze hieromtrent:
Mieke van Hecke is directeur- generaal voor het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs (VSKO).
Hoe staat het met de Levensbeschouwing in de Katholieke scholen van tegenwoordig? Hoe werkt men hieraan in het basis- secundair en hoger onderwijs? Zijn er veel aanpassingen als je kijkt naar hoe het er vroeger in zijn werk ging? Wordt er nog steeds evenveel positieve aandacht geschonken aan religie, levensbeschouwing en zingeving? Hoe dan?
Als ik het artikel van Mieke van Hecke goed lees, dan merk ik op dat ze de godsdienst ontzettend in vraag stelt in veel Katholieke scholen. En ze heeft ergens een stukje gelijk! Je kan je ogen vijf tellen sluiten en meteen al iets ontdekken op welke manier godsdienst ontzettend gedaald is in het Katholiek onderwijs. Kijk nu even zelf:
- Denken collega’s de dag van vandaag nog na over de dieperliggende zin van het dagelijks werken met kinderen en jongeren?;
- Stellen kleuter- en lagerschool onderwijzers – regentaten- licentiaten zich nog vragen bij verhalen, symbolen en rituelen die mee aan de basis liggen van hun school? Wordt dat nog effectief gedaan?;
- Is er nog plaats voor bezinning?
Het antwoord is “ja en neen”. Natuurlijk zijn er veel leerkrachten die zich opnieuw bewust worden van de belangrijke relatie tussen levensbeschouwing en het onderwijs. Anderzijds weer een deel niet. Niet iedereen staat stil bij de specifieke inhoud van godsdienst. Maar dit is ook helemaal niet voor iedereen nodig.
Maar toch vind ik het persoonlijk ontzettend belangrijk om in bv: “een kleuterklas” leren stil te staan over dit stukje van de maatschappij. Dat wil niet zeggen dat we hoofdzakelijk continu met geloof en godsdienst moeten bezig zijn. Maar het leren stil staan, een religieuze verbondenheid ervaren, zich kunnen identificeren met inspirerende figuren,… zijn uiterst belangrijk.
Bijvoorbeeld: In een kleuterklas met vier jarigen kleuters is het ontzettend leuk om gesprekjes te voeren. Toch moet je als kleuteronderwijzeres ook leren stil staan, samen met je kleuters, op de diepere waarden van dat gesprekje. Je moet geen wonderlijk moeilijke lessen gaan brengen omtrent testament verhalen. Maar er zijn bijbelverhalen die volledig worden aangepast aan het niveau van een kleuter. Neem nu het verhaal “Het huis op de rots”. Dit verhaal roept bij kleuters heel wat emoties op. Zo ga je proberen dat kleuters in menselijk contact en tijdens religieuze rituelen gaan aanvoelen en meebeleven dat we met iemand verbonden zijn. Ook gaan ze zich inlevend kunnen herkennen in een figuur uit een bijbelverhaal (eigen gevoelens aanvoelen, de concrete context leren begrijpen,…), kortom zich identificeren met verhaalfiguren.
De kleuteronderwijzeres kan ook leren stilstaan bij een kort waardegesprek. Wat ik persoonlijk als iets ontzettend belangrijk aanzie in het kleuteronderwijs. Via mogelijke vragen die het navertellen van het verhaal kunnen ondersteunen. Bijvoorbeeld:
- Zorgde de regen voor een probleem? Waarom?
- Wat deed die ene man toen zijn huisje verwoest werd?
- Hoe werd het probleem opgelost?
- Hoe zou jij dat aanpakken?
Kleuters houden dan niet zomaar een gesprekje. Maar zijn dan specifiek bezig met de waarden en de gevoelens in het verhaal. Wat roept dit bij hen op?
En wat we ook zeker niet mogen vergeten. Is dat we niet alleen over eigen geloof moeten praten. Geef andere geloven ook hun kans in de kleuterklas. Hoeveel andere nationaliteiten vind je wel niet in de kleuterklas de dag van vandaag? Inderdaad, ontzettend veel.
Maak dat we ook tijd maken om dit deeltje van het geloof aanbod te laten komen in gesprekken tijdens korte godsdienstlesjes. Kleuters moeten leren proeven en zien wat er allemaal te zien valt. Als dit niet wordt gedaan op jonge leeftijd, dan vrees ik er persoonlijk voor dat wanneer deze kinderen in het lager onderwijs terecht komen, niet meer echt op de hoogte zijn van het geloof in de wereld.
I.v.m. lagere scholen heb ik dan ook een perfect voorbeeld. In mijn mama haar klas (derde leerjaar – Katholiek Onderwijs -7/8 jarigen), wist 1/3 van de klas niet meer wat een kerk was. Hoe dat deze eruit zag? En hoe het in z’n werk gaat? Zo zie je dan ook maar hoe weinig kinderen naast het onderwijs, ook thuis erg slecht gestimuleerd of geïnformeerd worden over het geloof.
Besluit:
Ik geef Mieke van Hecke een stuk gelijk dat de godsdienst in het Katholiek Onderwijs ontzettend aan het dalen is. Maar waar ik niet mee akkoord ga, is dat er steeds op de leerkracht gewezen wordt. Dit is nergens voor nodig. Er zijn nu eenmaal een deel leerkrachten die veel belang hechten aan godsdienst en hier soms erg diepzinnig in opgaan. Anderzijds is er ook dat stukje van leerkrachten die het geloof eerder neutraal op zich laten afkomen en hier alleen in opgaan wanneer het moet. En nog een klein deeltje beslist helemaal om niet verder in te gaan op het geloof binnen ons onderwijs. Tja, uiteindelijk volgt ieder persoon die weg, die vorming, die hij/of zij zelf heeft meegekregen. Je kunt niet van elke leerkracht hetzelfde godsdienstig profiel verwachten. Het enige wat je van iedere leerkacht als school kunt verwachten is dat ze wanneer het moet er wel mee aandacht aan schenken. En daar eindigt het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten